επιφιλοπονούμαι

ἐπιφιλοπονοῦμαι, -έομαι (Α)

(αποθ.) καταγίνομαι με ζήλο με κάτι («θήραις τε ἐπιφιλοπονεῑσθαι συνεπαίρει τι ἡ γῆ», Ξεν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + φιλοπονούμαι (< φιλό-πονος)].